اثربخشی مدیریت استرس شناختی- رفتاری در میزان فراوانی حملات صرعی نوجوانان مبتلا به صرع

پیش زمینه و هدف: مشکلات هیجانی از مسائل رایج و آزاردهنده برای بیماران مبتلا به صرع است. علی رغم توجه روزافزون علم پزشکی به جنبه­های عصب­شناختی بیماری صرع، نیمرخ روانی و تأثیرات روان­شناختی آن تقریباً ناشناخته مانده است. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تأثیر مدیریت استرس شناختی- رفتاری در تعامل با نوع صرع بر میزان فراوانی حملات تشنجی در نوجوانان مبتلا به صرع است. مواد و روش کار: در این مطالعه آزمایشی 40 بیمار مبتلا به صرع (20 بیمار مبتلا به صرع عمومی، 20 بیمار مبتلا به صرع کانونی) دارای پرونده در انجمن صرع تبریز با نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایشی جایگزین شدند. دامنه سنی بیماران 14 تا 21 سال سن بود. برای به دست آوردن اطلاعات پایه، فراوانی حملات تشنجات در بیماران دو ماه قبل از اجرای مداخله درمانی جمع آوری شد (دامنه فراوانی حملات در گروه موردمطالعه بین 3 تا 6 حمله بود). قبل از شروع اولین جلسه درمانی بیماران پرسشنامه لویندا برای سنجش استرس، افسردگی و اضطراب را پاسخ دادند. سپس گروه آزمایش (10 بیمار مبتلا به صرع عمومی و 10 بیمار مبتلا به صرع کانونی) طی دو ماه تحت مداخله درمانی مدیریت استرس شناختی-رفتاری قرار گرفت. جهت تحلیل داده ها از spss21 و آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. یافته­ها: نتایج پژوهش نشان داد اجرای مداخله درمانی مدیریت استرس شناختی- رفتاری در بیماران مبتلا به صرع منجر به کاهش فراوانی حملات تشنجی می­شود؛ اما در بین دو گروه مبتلا به صرع عمومی و کانونی نتایج معنی دار آماری به دست نیامد. همچنین در این پژوهش بین آشفتگی هیجانی و فراوانی حملات تشنجی در بیماران مبتلا به صرع رابطه معنی دار به دست آمد. نتیجه گیری: مداخلات روان­شناختی منجر به کاهش فراوانی حملات تشنجی در بیماران مبتلا به صرع می­شود. بنابراین می تواند در کنار دارودرمانی به منظور بهبود روند بیماری مورد استفاده قرار گیرد.